Leed. Groot leed. Wat waren jouw moeilijke periodes? Sta stil, gedenk en erken.

Tijdens Dodenherdenking staan we stil bij het afschuwelijke leed dat geleden is tijdens de Tweede Wereldoorlog.

We staan stil bij de slachtoffers. Met onze harten voelen we mee met het verschrikkelijke wat zij hebben meegemaakt. We erkennen hen, we erkennen hun leed. Misschien zeggen we diep in ons hart wel ‘Sorry voor wat jou is aangedaan.’ We tonen ons respect; leggen een krans neer en nemen de ruimte en de tijd om letterlijk twee minuten stil te staan.

Ook denken we aan de helden, de mensen die zich (en dikwijls hun leven) hebben gegeven en die zich hebben opgeofferd voor onze vrijheid. We zeggen in de stilte van ons hart tijdens de twee minuten ‘Bedankt. Bedankt voor wat jij hebt gedaan.’ En we geven hen eer. Ook voor hen leggen we een krans neer.

Persoonlijk vind ik dat altijd een mooi en kostbaar moment, die twee minuten stilte. We maken ruimte. We staan stil. We geven eer.

Het is belangrijk om stil te staan. Niet alleen om 20 uur met Dodenherdenking, maar ook in andere situaties (die natuurlijk van een hele andere orde zijn). Dierbaren die door lastige periodes van ziekte, van grote onzekerheid, van groot verdriet, van donkere periodes gaan of zijn gegaan. Stilstaan, erkennen dat het moeilijk is.

En ook bij onszelf. We kennen allemaal moeilijke momenten. Momenten waar je door moest gaan. Momenten van overleven. Momenten waarop je je alleen voelde. Momenten van onzekerheid. Momenten waarop je het even niet meer zag zitten. Momenten van groot verdriet.

Soms zijn de periodes zo zwaar en intens, dat je op dat moment niet de ruimte hebt om stil te staan. Maar ná zo’n intense periode, is het zo belangrijk om alsnog even de tijd en ruimte te nemen. 

Om een moment te nemen van aandacht, van stilstaan bij jouw kleine (zo noem ik dat gevoels-en behoeftekind in jou). Misschien ook wel in de vorm van herdenking met een twee minuten stilte, met het leggen van een ‘krans’ of het aansteken van een kaars. En op die manier stil te staan bij de kleine (het gevoels- en behoeftekind in jou). Soms vinden mensen het ook mooi om een brief te schrijven. In mijn zeer persoonlijke blog kun je lezen hoe ik dat deed ‘Ja, ik zal ook goed voor jou zijn’.

• Wat was voor jou een zware periode?

Neem een twee minuten stilte moment. Steek een kaarsje aan en sta stil, erken het leed, leg een ‘krans’ neer: voel mee, geef eer, zie je kleine.

• Of wie gaat er nu door een zware periode?

Neem voor die persoon een twee minuten stiltemoment. Steek een kaarsje aan en sta stil bij zijn of haar situatie, voel mee, geef eer, en schrijf eventueel een kaartje voor die persoon (en stuur deze uiteraard op).