Vredig.
Al zó lang op mijn verlanglijstje, nooit “kwam het ervan”. En nu wel, een retraite. Ik ben heel gelukkig dat mijn eerste retraite, en dan ook nog een Stilteretraite, bij Monique was. Mijn hoofd was overvol met piekertjes. En ik vond het ook een beetje spannend. Maar wat was het mooi! Dat sfeervolle oude klooster waar al zó veel energieën waren, het goede sobere eten, de rust, de stilte alom, en de zeer prettige aanwezigheid van Monique; ik voelde mij zo veilig. En toen ging het ook nog sneeuwen, een extraatje. Ik ben zó gelukkig dat ik dit heb mogen meemaken. Dit allemaal plus, in grote mate, het gesprek met Monique heeft mij een grote stap voorwaarts laten maken. Mijn piekertjes verlieten één voor één mijn hoofd op hun wolkjes.(Je bent bang, hè. Ja, ik ben bang.) Deze dagen hebben mij zó veel gebracht. Lieve Monique, ik zal jou nooit vergeten en ik kom zeker bij jou terug. Wat jammer dat jij geen vijf-stiltedagen geeft. Ik was nog niet klaar met mijn Stilte. Ik wil in 2018 in ieder geval een 5-daagse Stilteretraite doen. Dankjewel Monique, je bent een BLOEM-vrouw. Namaste, en liefs van mij.