Veilig tevoorschijn komen
Onlangs nam een prachtige jonge vrouw deel aan mijn retraite. Ze was moe, zo moe. Er was veel gebeurd in de afgelopen maanden wat een plekje moest krijgen. De pijn en andere emoties had ze zorgvuldig verstopt. Heel voorzichtig, net als een heremietkreeftje, liet ze zich zien. Ik dacht aan de vakanties van mijn jeugd.
Als kind gingen wij vaak op vakantie naar de zee. Dan stonden we met onze vouwwagen aan de kust. Ik herinner me de vroege uren, als het nog eb was. Dan vingen we op de rotsen krabbetjes en in de poeltjes water garnalen en mini-visjes. We hadden een enorme bak, waarin ik dan echt een heerlijke habitat voor ze creëerde.
En natuurlijk mochten de heremietkreeftjes niet ontbreken. Eerst waren het dan alleen maar schelpen in de bak. Maar als je even wachtte, kwamen ze heel voorzichtig tevoorschijn. En bewoog je te snel, dan schoten ze snel weer terug. Na een half uur moest ik alles natuurlijk weer vrijlaten (want het zijn dieren en daar mag je niet mee spelen) en stond ik lange tijd te zwaaien… “Doeiiiiiiii”.
Tijdens het coachgesprek was er zoveel wat ze wilde benoemen, er was zoveel pijn geweest de afgelopen tijd, dat ze bij zichzelf herkende dat ze eigenlijk alles op de automatische piloot deed en haar gevoel veilig en diep weggeborgen had.
Het was dan ook spannend voor haar, om dit tevoorschijn te laten komen. Om nu echt even de tijd te nemen om haar gevoel te laten spreken. En zo mogelijk was het nog spannender om ernaar te luisteren.
Ik dacht aan een heremietkreeftje. Haar gevoel zat veilig verstopt in haar huisje. Heel voorzichtig tastte ze af of ze mij wilde vertrouwen. En tijdens het gesprek bleek het veilig voor haar om zich een beetje te laten zien. Een beetje, nét genoeg, zodat er bewegingsruimte ontstond. En ze op een paar gebieden ruimte ervoer om zélf keuzes te maken.
Het was een prachtig gesprek, zo’n mooie ont-dekking. Die mooie, jonge vrouw, zo
zorgvuldig beschermend wat beschermd moest worden, maar dapper genoeg om ook naar buiten te komen en haar eigen pad te bewandelen.
Ze bracht me met een glimlach terug naar de rotsen van mijn jeugd.
Nog meer blogs van Carin
Heb jij de X-factor?
Heb jij de X-factor? Grote kans dat je nu afhaakt, want “Carin, dit is toch echt zo passé!” Maar dat het wellicht toch actueler is dan je denkt, leg ik je in dit blog graag uit. Geef me even 2 minuten van je tijd, dan geloof ik dat je een mooi inzicht krijgt over hoe ook jij kunt omgaan met de jury-in-jou. En dat jij dus ook…
Soms loopt het leven anders
De afgelopen maanden waren een rollercoaster. Ik merk dat ik vastloop in mijn emoties. Ik heb tijd voor mijzelf nodig. Tijd voor bezinning. Daarom ben ik even weg van thuis. Om zo ruimte een aandacht te geven aan dat wat er bij mij van binnen speelt, te kunnen luisteren naar dat wat gehoord wil worden. Daarom heb ik een paar heerlijke dagen voor mezelf geboekt.
Het was de afgelopen tijd veel: mijn man werd ziek, waardoor we (opnieuw) werden geconfronteerd met de kwetsbaarheid van het leven, een daaropvolgende operatie.
Nog even volhouden
Nog even volhouden. Nog éventjes… en dan…. Herken je dat? Dat je bij jezelf merkt dat je grens bereikt is, dat je moe of zelfs ‘op’ bent, maar dat je toch ‘nog even dit’ of ‘nog even dat’ moet. Je gaat door, natuurlijk. Opgeven staat niet in jouw woordenboek. Wat er wél in staat? Doorzetten, volharden, hard werken, ‘ja’ zeggen, zorgen voor, verantwoordelijkheid dragen – ja, deze woorden staan er wel in.
Uitgelicht: onze retraitelocatie in Lelystad
Rust en ruimte in onze retraitelocatie in Lelystad Veel groen, veel ruimte, veel natuur, veel sfeer… Onze locatie in Lelystad heeft het: veel van alles! Het huis waar we verblijven is knus en gezellig. Het heeft een heerlijke rustige huiskamer. Echt een plek waar je je lekker op de bank of in een van de fijne stoelen terug trekt. Als het wat minder weer is, trek je lekker een dekentje over je heen en zit je bij de gezellige
Waar ben je? En ben je daar ook écht?
Waar ben je? En ben je daar ook écht? Je kunt ergens zijn, maar tegelijk daar niet zijn. Dan ben je in gedachten of in je hart niet op de plek waar jouw lijf wel is. Misschien ben jij wel ‘daar’ in het verleden, of ‘daar’ in de toekomst die je voor ogen hebt.
“Waar ben je?” Het is naast ‘hoe gaat het?’ de meest gestelde vraag sinds we mobiel met elkaar bellen. Want als ik jou opbel, hoef je niet perse meer thuis te zijn…
3-delige serie ‘Ik ben Genoeg’
Ontdek de vrijheid die ‘genoeg’ met zich meebrengt.
– Wat is genoeg eigenlijk?
– En wanneer ben je genoeg?
– Wanneer heb je genoeg?
– Hoe zou het eruit zien als het genoeg is?
Over al deze vragen gaan we in de komende drie dagen nadenken. Ik heb leuke video’s voor je klaar staan, ik deel met jou over mijn eigen zoektocht naar ‘genoeg’ en help jou ontdekken hoe dat er voor jou kan uitzien.
Retraites van Carin
- Met Carin
- Zowel stilte als gesprek
- Met Carin
- Zowel stilte als gesprek
Luisteren en aandacht geven naar wat bij jou van binnen leeft, dat is wat dit weekend centraal staat.
Welk deel van jouw binnenste vraagt om aandacht, wil naar buiten komen?
- Met Carin
- Zowel stilte als gesprek
Het programma van dit weekend geeft jou ruimte om na te denken over het begrip ‘genoeg’.
Wat is voor jou genoeg? Wanneer ben of doe je genoeg? Wat heb jij nodig voor het (goed) genoeg is?
Over Carin Kops
Ik ben vrouw van Matthijs, moeder van Levi en Mika en woonachtig in Lelystad. Ik werk als coach in mijn eigen coachpraktijk en vandaaruit organiseer en begeleid ik sinds 2018 ook retraites. In mijn vrije tijd bak en kook ik graag (het liefst met verse groenten, kruiden en fruit uit mijn moestuin), kom ik tot rust met een boek op de bank en hou ik van koffie drinken op leuke terrasjes of gezellige koffietentjes.
Thuiskomen is een belangrijk thema in mijn werk. Thuiskomen bij jezelf, je ergens thuis voelen… wat is dat, hoe ziet dat eruit? Ik ben ervan overtuigd dat de ware plek waar men zich écht en ten diepste thuis voelt, de plek is waar je verwacht en gewild bent, waar liefde is en waar je nooit teveel bent. Dat is de plek waar je compleet en helemaal jezelf kunt zijn.
Tijdens mijn weekenden hoop ik dat je je thuis voelt, dat je je op je plek voelt. Dat je je gezien en gehoord weet. Dat je de ruimte ervaart om jezelf te zijn. Mijn persoonlijke benadering en betrokkenheid, mijn luisterend oor en gesprekstechnieken, mijn oog voor detail en kleine verrassingen, mijn plezier in koken en bakken zet ik in om juist dát voor jou te bereiken.
