Stil.

Al jaren ga ik met Monique naar Stilte Retraite. Al snel had ik niet genoeg aan drie dagen. Nu, februari 2019, zes dagen. Heerlijk! De Stilte geeft zó veel. In ieder geval voor de crps-arm, even rust, even geen pijnvolle therapieën, geen trekken aan de vingers, geen gebruik als ondersteun-arm. En dus alleen maar de crps-pijn. Ook gaan alle piekertjes uit mijn hoofd. Natuurlijk zijn er ook piekertjes die drie keer langs komen op hun wolkje. “Je bent verdrietig, hè? “. “ja, ik ben verdrietig”, is vaak genoeg voor het piekertje om zich gehoord te voelen. We hadden een fijne groep; heel rustig, heel zacht. Het afsluitrondje bevatte voor mij nog enkele cadeautjes; dankjewel mede-Stilte-zoekers. Monique, ook al “kan ik het nu alleen”, we gaan zeker van elkaar horen. Dank voor alles.