Wat een cadeau heb ik mezelf gegund, naar Leuvenheim te gaan om 3 “‘stille dagen” te beleven. Diegene die me kennen , hadden zoiets van; jij 3 dagen stil? ;))) Ik snapte wel waar dat weg kwam. Maar wat een beleving, ik was echt oververmoeid, belast door alles wat mij is overkomen in mijn leven. Veel verdriet en afwijzing. En wat was ik moe toen ik tijd ,ruimte en stilte had , alleen maar tijd voor God en mezelf. De telefoon 3 dagen niet aangeraakt, hoe heerlijk dat was? niet voor te stellen, maar het was een zegen.
De verbinding die ik voelde met de groep , je praat niet met elkaar , kent elkaar niet , maar toch voelt het heel vertrouwd. Zelfs het eten in stilte, het kraken van het eten van een beschuit of appel? heel gewoon;)))
En dan de gesprekken met Monique, wat heb ik er veel aan gehad, ze wist me zo bemoedigen, mijn kleine ik leren ontdekken. Wat een wijze, bewogen vrouw, een parel van God, net of ik haar al jaren en jaren kende.
Zit nu achter mijn laptop deze review te schrijven, voel nog steeds de rust. Nu nog elke dag , zorg ik voor tijd en rust voor mezelf, en ik hoef niet meer van alles voor “de ander” ik mag er zelf ook zijn, tijd en ruimte nemen voor mijzelf. Door middel van een armband die ik (op aanraden van Monique) elke dag omdoe, herinner ik mij om voor mezelf te zorgen. Allemaal handvatten die ik heb geleerd door haar. Ook de vragen die gesteld werden op papier die ik dan zelf uit kon werken, echt zo zinvol. alle teksten die voorbij kwamen, door middel van een kaartje die Monique aan de muur had gehangen, of in de Crypte door Carrie. En zo kan ik nog even doorgaan
Ik kan alleen nog toevoegen, als je dit review leest omdat je nog twijfelt, ga ik wel of niet? Dan zeg ik , GAAN!!!! , want je komt zoveel rijker terug, het is een grote meerwaarde voor je leven als je dit meemaakt. als je jezelf deze dagen gunt. Een cadeau voor jezelf, en daar hoeft het geen December voor te zijn;))
Monique nogmaals dank, en ik wens je Gods zegen toe.
Dat wens ik ook aan iedereen die deelt neemt aan een retraite.