Hoe was mijn retraite bij Arine?
Het eerste dat ik mij afvraag bij deze vraag is hoe ik heb kunnen twijfelen om in retraite te gaan? Was het de spanning voor het onbekende? Nu kan ik mij alleen maar verwonderen over deze bijzondere belevenis; de weg naar mijn innerlijke vrijheid en daardoor mezelf terug vinden, door afstand te nemen van alles en af te stemmen op wat echt belangrijk is voor mij.
Bij aankomst in het klooster staat een vriendelijke, rustige en stralende persoonlijkheid mij op te wachten; Arine. Het begin van een paar dagen van bezinning in de sereniteit van het klooster, de stilte en het ongecompliceerde zijn.
In 3 dagen neemt Arine mij mee op reis; een zoektocht naar mezelf. Arine wijst mij de weg door handvaten aan te reiken middels creatieve workshops en bezinningsmomenten. Deze handvaten lijken allemaal in elkaar verweven en pas op de laatste dag van deze reis lijk ik dit te beseffen; ik heb mezelf terug gevonden, leven vanuit mijn essentie.
Arine zegt dat ze maar een kleine schakel is gedurende mijn reis, toch ben ik haar heel dankbaar voor wie ze is en wat ze doet, vanuit haar hart en niet omdat het moet.
(Voor degenen die zich afvragen hoe het verblijf in het klooster was; schone kamers en heerlijk eten!)