Nog even volhouden
Nog even volhouden. Nog éventjes… en dan…. Herken je dat? Dat je bij jezelf merkt dat je grens bereikt is, dat je moe of zelfs ‘op’ bent, maar dat je toch ‘nog even dit’ of ‘nog even dat’ moet. Je gaat door, natuurlijk. Opgeven staat niet in jouw woordenboek. Wat er wél in staat? Doorzetten, volharden, hard werken, ‘ja’ zeggen, zorgen voor, verantwoordelijkheid dragen – ja, deze woorden staan er wel in.
‘Nog even’ dat rapport voor je werk afronden (ook al is het avond).
‘Nog even’ dat mailtje sturen (dan kun je het tenminste écht loslaten).
‘Nog even’ die was ophangen (ook al sta je op punt om naar bed te gaan).
‘Nog even’ die ander bellen (ik ben namelijk ook al niet langs geweest – of: dan kan hij/zij namelijk verder).
‘Nog even’ ……….
Natuurlijk horen sommige dingen er ook gewoon bij. Dat is het leven. Maar in hoeverre zeg je bij elk punt van jouw lijstje tegen jezelf: ‘nog even….. volhouden’? En tot wanneer, of tot welk punt moet je dan nog even volhouden? Wanneer is het genoeg? Wanneer ben je (wel) klaar? Wat is ervoor nodig om los te laten? Wanneer kom je tot het punt waarop je zegt: nu kan ik écht niet meer?
Rond een geplande vakantie, of zoals nu in een opgelegde tijd van iets minder kunnen, ervaren we dat we even wat minder moeten, kunnen we de lat even wat lager leggen. Maar dan daarna, wanneer het leven toch echt weer (langzaam) opstart, welke keuzes maak je daartegenover? En welke beloning staat daar tegenover? Voor een vakantie is het eenvoudig: ‘nog even volhouden, nog even doorzetten, dan ben je lekker 2 weken vrij.’ Maar wat is dat nu? Hoe lang wil je volhouden, doorzetten – en wat staat daar dan tegenover?
Wat we doen is overleven, tussen de beloningsmomenten door. ‘Nog even volhouden, dan,…..’ Kan dat nou niet anders?
Ik denk dat dat zeker wel anders kan. Verbinding met jezelf is hierbij echt belangrijk. Jezelf leren kennen, je behoeftes en verlangens onder ogen komen. Leren om in die richting ook keuzes te maken en daarbij vrij komen van het juk van het ‘moeten’.
Een mooie spreuk, die ik vaak voorbij zie komen, is: “Luister naar het fluisteren van je lijf, zodat het niet (zo) hoeft te schreeuwen.” Versta jij wat jouw lijf, jouw hart zegt? Waar ligt jouw verlangen en behoefte?
Oefening:
Ga rustig zitten, zit rechtop met je voeten op de grond. Leg nu je ene hand op je buik en je andere hand op je borst (of je hart). Adem nu 10 keer rustig in, adem helemaal door tot je buik. Blaas rustig weer uit via je mond. Je kunt tellen, door rustig aan in gedachten je 10 vingers langs te gaan.
Bij iedere keer ademhalen stal je een van jouw taken of verantwoordelijkheden in gedachten voor je uit.
Na deze 10 keer ben je je minder bewust geworden van wat er om je heen gebeurt en ben je verbonden met wat er in je leeft. Kijk in gedachten naar wat je hebt uitgestald. En voel ondertussen de warmte van jouw handen op je buik en je hart.
Stel je nu eens voor dat alle beperkingen qua geld, tijd, inzet, energie, mensen etc allemaal weg vallen. Alles is mogelijk.
Welke van jouw uitgestalde ‘items’ zou je niet meer terug willen nemen? Welk verlangen ligt daaronder? Luister daarnaar. Waar voel je dit verlangen in je lijf? Hoe voelt dit? Wat doet het met je?
Je hebt nu geoefend met in verbinding komen met jezelf. Doe dit regelmatig – het zal je helpen om meer te leven naar je verlangens en meer ruimte te maken voor keuzes die niet alleen goed zijn voor de ander, maar vooral ook goed zijn voor jou.
