Heb jij de X-factor?
Grote kans dat je nu afhaakt, want “Carin, dit is toch echt zo passé!” Maar dat het wellicht toch actueler is dan je denkt, leg ik je graag uit. Geef me even 2 minuten van je tijd, ik geloof dat het waardevolle minuten kunnen worden!
Bij de talentenshows gaat het erom dat een jury bepaalt of iemands talent goed genoeg is om uniek te zijn, om door te kunnen groeien etc. Persoonlijk ben ik ervan overtuigd dat we allemaal talenten hebben. Talenten, die willen groeien. Talenten die zo goed bij ons als persoon passen, dat wij, in de unieke combinatie van de persoon en het talent, echt op een mooie manier verschil kunnen maken in deze maatschappij.
En dan is daar die jury. Niet de persoon op het podium, maar de jury bepaalt of dat laatste ook werkelijk zo is. Waarom nou toch die jury? Nou, die mensen “hebben er kijk op”. Zij hebben de ervaring. Zij kennen de weg. Zij weten waar ze het over hebben. Dus als zij het niets vinden, dan ís het ook niets. En als ze wél enthousiast zijn, dan krijg je de kans om verder te groeien. Maar let wel: wel binnen het format dat dan voor je wordt gemaakt.
Inmiddels kennen we de ins en outs wel – dus waarom vind ik het dan zo waardevol voor jou, vandaag? Omdat ik denk dat we allemaal zo’n jury in ons hebben. Die jury, die bepaalt of jouw unieke jij wel of geen ruimte krijgt. Ouders, werkgevers, je vroegere juf of meester, de pesters van vroeger, je partner… allemaal kunnen ze aantreden als jurylid in jouw binnenste. Met een mening. Over jou. Over jouw talenten. Over jouw uniciteit. Over de ruimte die jij mag innemen.
Wees eens eerlijk – hoeveel zeggenschap heeft deze jury in jouw leven?
En op welke gebieden hebben zij het voor het zeggen bij jou?
>> Deze vragen in een kader en in een ander kleurtje (oranje of grijs) ertussen door? <<
Natuurlijk is het goed om raadgevers te hebben in je leven. Zelf maak ik vaak dankbaar gebruik van hulplijnen. Dan leg ik uit wat ik wil en van plan ben, en door de zienswijze en wijsheden van de ander, kan ik mijn plannen dan totaal overhoop gooien. Om er uiteindelijk iets veel beters van te maken. Maar in plaats van die ander dan achter de jurytafel te plaatsen, nodig ik hem of haar uit bij mij aan de tekentafel. Lekker kopje koffie erbij… samen bedenken hoe het (ook) kan.
Aan die tekentafel bedenken we dan samen waar mijn kracht ligt, wat mijn talenten zijn. Maar omdat we in alle rust een gesprek voeren, kan ik ook eerlijk naar mijn kwetsbare, gevoelige punten kijken. Dan weet ik dat er ook dingen zijn die gewoon niet bij mij passen. En dat dat helemaal oke is. Vanuit die sfeer van ‘samen’, ga ik in gesprek. Om te bouwen en daarmee zelf krachtiger te worden, niet om afhankelijk te zijn van de goedkeuring van anderen.
Daarom kan ik zeggen: Ja, ik heb de X-factor! En jij? Hoe kun jij (meer) ruimte innemen om te zijn wie je bent – ongeacht wat een ander ervan vindt?
Nog meer blogs van Carin
Soms loopt het leven anders
De afgelopen maanden waren een rollercoaster. Ik merk dat ik vastloop in mijn emoties. Ik heb tijd voor mijzelf nodig. Tijd voor bezinning. Daarom ben ik even weg van thuis. Om zo ruimte een aandacht te geven aan dat wat er bij mij van binnen speelt, te kunnen luisteren naar dat wat gehoord wil worden. Daarom heb ik een paar heerlijke dagen voor mezelf geboekt.
Het was de afgelopen tijd veel: mijn man werd ziek, waardoor we (opnieuw) werden geconfronteerd met de kwetsbaarheid van het leven, een daaropvolgende operatie.
Veilig tevoorschijn komen
Onlangs nam een prachtige jonge vrouw deel aan mijn retraite. Ze was moe, zo moe. Er was veel gebeurd in de afgelopen maanden wat een plekje moest krijgen. De pijn en andere emoties had ze zorgvuldig verstopt. Heel voorzichtig, net als een heremietkreeftje, liet ze zich zien. Ik dacht aan de vakanties van mijn jeugd.
Nog even volhouden
Nog even volhouden. Nog éventjes… en dan…. Herken je dat? Dat je bij jezelf merkt dat je grens bereikt is, dat je moe of zelfs ‘op’ bent, maar dat je toch ‘nog even dit’ of ‘nog even dat’ moet. Je gaat door, natuurlijk. Opgeven staat niet in jouw woordenboek. Wat er wél in staat? Doorzetten, volharden, hard werken, ‘ja’ zeggen, zorgen voor, verantwoordelijkheid dragen – ja, deze woorden staan er wel in.
Uitgelicht: onze retraitelocatie in Lelystad
Rust en ruimte in onze retraitelocatie in Lelystad Veel groen, veel ruimte, veel natuur, veel sfeer… Onze locatie in Lelystad heeft het: veel van alles! Het huis waar we verblijven is knus en gezellig. Het heeft een heerlijke rustige huiskamer. Echt een plek waar je je lekker op de bank of in een van de fijne stoelen terug trekt. Als het wat minder weer is, trek je lekker een dekentje over je heen en zit je bij de gezellige
Waar ben je? En ben je daar ook écht?
Waar ben je? En ben je daar ook écht? Je kunt ergens zijn, maar tegelijk daar niet zijn. Dan ben je in gedachten of in je hart niet op de plek waar jouw lijf wel is. Misschien ben jij wel ‘daar’ in het verleden, of ‘daar’ in de toekomst die je voor ogen hebt.
“Waar ben je?” Het is naast ‘hoe gaat het?’ de meest gestelde vraag sinds we mobiel met elkaar bellen. Want als ik jou opbel, hoef je niet perse meer thuis te zijn…
3-delige serie ‘Ik ben Genoeg’
Ontdek de vrijheid die ‘genoeg’ met zich meebrengt.
– Wat is genoeg eigenlijk?
– En wanneer ben je genoeg?
– Wanneer heb je genoeg?
– Hoe zou het eruit zien als het genoeg is?
Over al deze vragen gaan we in de komende drie dagen nadenken. Ik heb leuke video’s voor je klaar staan, ik deel met jou over mijn eigen zoektocht naar ‘genoeg’ en help jou ontdekken hoe dat er voor jou kan uitzien.
Retraites van Carin
- Met Carin
- Zowel stilte als gesprek
- Met Carin
- Zowel stilte als gesprek
Luisteren en aandacht geven naar wat bij jou van binnen leeft, dat is wat dit weekend centraal staat.
Welk deel van jouw binnenste vraagt om aandacht, wil naar buiten komen?
- Met Carin
- Zowel stilte als gesprek
Het programma van dit weekend geeft jou ruimte om na te denken over het begrip ‘genoeg’.
Wat is voor jou genoeg? Wanneer ben of doe je genoeg? Wat heb jij nodig voor het (goed) genoeg is?
Over Carin Kops
Ik ben vrouw van Matthijs, moeder van Levi en Mika en woonachtig in Lelystad. Ik werk als coach in mijn eigen coachpraktijk en vandaaruit organiseer en begeleid ik sinds 2018 ook retraites. In mijn vrije tijd bak en kook ik graag (het liefst met verse groenten, kruiden en fruit uit mijn moestuin), kom ik tot rust met een boek op de bank en hou ik van koffie drinken op leuke terrasjes of gezellige koffietentjes.
Thuiskomen is een belangrijk thema in mijn werk. Thuiskomen bij jezelf, je ergens thuis voelen… wat is dat, hoe ziet dat eruit? Ik ben ervan overtuigd dat de ware plek waar men zich écht en ten diepste thuis voelt, de plek is waar je verwacht en gewild bent, waar liefde is en waar je nooit teveel bent. Dat is de plek waar je compleet en helemaal jezelf kunt zijn.
Tijdens mijn weekenden hoop ik dat je je thuis voelt, dat je je op je plek voelt. Dat je je gezien en gehoord weet. Dat je de ruimte ervaart om jezelf te zijn. Mijn persoonlijke benadering en betrokkenheid, mijn luisterend oor en gesprekstechnieken, mijn oog voor detail en kleine verrassingen, mijn plezier in koken en bakken zet ik in om juist dát voor jou te bereiken.
